---

Volgens de mondelinge traditie van Buenos Aires vertellen ze ons dat de eerste uit de zee kwam onder leiding van een jong getrouwd stel, waarin de vrouw opviel door haar gave van bevel en door haar fysieke kenmerken die verschilden van de anderen, en in de traditie van Buenos Aires bleven. Net als de Sirena-vrouw en haar mensen, bevond het zich heel dicht bij het strand van Media Luna.

Vijfduizend jaar geleden ontwikkelde zich een populatie van oorsprong uit Cuspinique, die zijn sporen heeft achtergelaten in de archeologische overblijfselen op de top van de Cerro de las Campanas; en dat ze minstens duizend jaar geleden werden veroverd door de Mochicas, is dit feit verzameld in de mondelinge overlevering van de legende van de nul van de campagnes, evenals die van de visser en de zeemeermin.

De taal die ze spraken is de vistaal, een dialect van de Mochica-taal De mensen van Buenos Aires, Faceñas, waren ijverig, burgerlijk, politiek en religieus ontwikkeld.

In tijden van visschaarste bouwden ze grote lagunes waar ze water opsloegen voor de visteelt; ze vervoerden ook guano van het eiland voor boeren. Ze waren ook ambachtslieden, wevers, enz.

De porteños geloofden in de maan, die volgens de traditie een strand lieten bouwen dat tot nu toe bekend stond als de Media Luna.

De Sea Eagle-trekvogel uit Noord-Amerika, en ze geloofden in de doden die door de zeeleeuwen naar het eiland werden gedragen waar ze hun vader de Zon ontmoetten, een twijfel die door de Inca's was opgelegd.

Een van de constructies is het archeologische complex van Cerro de las Campanas; dat omvat een rituele manier het gezichtspunt, de tempel, de steen van het offer, de monding van de mijn waar mogelijk het goud werd gewonnen. Behalve het Inca-oratorium en de graven, allemaal van steen.

Onze stammen waren zich niet bewust van de aankomst van de Spanjaarden in Tumbes, aangezien ze nieuws hadden over hun aankomst en ook vernamen dat ze in november door de stad Callique naar Cajamarca waren getrokken.

Volgens de door de Marques de Cañete Don Andrés Hurtado de Mendoza uitgevaardigde verordening voor de vermindering van de indianendorpen, werden de volkeren van de Mochica-stam van deze kust verminderd om catechisatie en de inning van belastingen te vergemakkelijken. het oude vissersdorpje Faz in het zogenaamde dorp Santa María Magdalena de Eten.

Na verloop van tijd zou deze stad moeten worden verlaten toen het werd binnengevallen door de zandstromingen, en vanaf hier begon het onafhankelijke leven van Puerto Eten weer. De orale traditie van Buenos Aires, verzameld in de legendes van de ´´Curacas´´ en ´´Los Pescadores´´, zegt dat wanneer ze het niet eens waren over de plaats waar de bevolking naartoe zou moeten gaan; sommigen kozen ervoor om naar het zuiden te trekken, vlakbij de cerro de las campanas. Een plaats die al door hun voorouders werd bewoond (met wat we zouden hebben over herbevolking) die aanleiding gaf tot de tweede oorsprong van wat Puerto Eten zou zijn.



De wijk Eten Puerto werd gecreëerd tijdens de regering van José Pardo y Barreda, bij wet nr. 448, van 19 december 1906, in omstandigheden van groeiende havenactiviteit voor export en import. Het werd uiteengereten uit de wijk Eten en geteld als een bijgebouw bij de Santa Rosa-baai, die later werd uiteengereten.





De stad Eten ligt op de linkeroever van de rivier de Reque, die op dit punt de naam van de Eten-rivier draagt. De hoogte is 6 m.s.n.m. en de afstand tot Chiclayo is 17,7 km. Het werd op 26 oktober 1888 tot stadscategorie verheven; en naar de stad op 19 november 1954.

De oorsprong van de stad Eten gaat verloren in tijden vóór de komst van de Spanjaarden. Waarschijnlijk was de belangrijkste activiteit van de eerste menselijke nederzettingen de visserij, gecombineerd met landbouw en weverijen.

Puerto Eten heeft uitgestrekte en prachtige stranden met gevarieerde landschappen; Er zijn zand, stenen en rotsen. Ze zijn erg populair bij de lokale bevolking, bezoekers en toeristen die willen genieten van het verfrissende en altijd schone zeewater en die ook kamperen en strandsporten beoefenen aan de kusten en in de wateren, vissen met de haak en de winning van schelpdieren. .

Het strand van Puerto Eten, het breedste strand en het drukst in de zomer. Het strekt zich uit van het dok in het noorden tot de monding van de rivier de Reque, waarvan de loop een grillige route parallel daaraan loopt en meanders, estuaria en estuaria vormt die dienen als een natuurlijke schuilplaats voor een grote verscheidenheid aan vogels zoals wilde eenden, duikers, roodbaars, flamingo's, reigers en pelikanen die een waar natuurreservaat vormen.





• STOF VAN DE HOED

Dit handwerk wordt van generatie op generatie overgedragen, er is geen Etenan die niet weet hoe hij een goede hoed moet weven, dit handwerk wordt gezien als een hulpmiddel voor het huis aangezien de meeste inwoners van Ciudad Eten op het land werken en bijna nooit het is genoeg voor het levensonderhoud van het gezin; veel van de wevende mensen zijn zeer getalenteerd.



Religie is onvermijdelijk, het maakt deel uit van elke cultuur De vormen van religieus gedrag verschillen ongetwijfeld enorm van de ene samenleving tot de andere; De verschillen in geloof, ritueel en andere aspecten van religieuze praktijk zijn bijna ontelbaar.

Elke stad zoals Eten City heeft zijn eigen religie met zijn eigen magische praktijken en bijgeloof.

Religieuze gedragspatronen richten zich dus op de onzekerheden van het bestaan ​​en zijn vooral duidelijk in tijden van crisis.

Een van de meest interessante en wijdverbreide religieuze verschijnselen in Ciudad Eten is het geloof in een algemene kracht, invloed of macht.

---