---

Pisco is een plaats die binnen het grondgebied van de pre-Spaanse Paracas- en Nazca-culturen lag, zelfs tegen 1000 voor Christus. C. de eerste sedentaire nederzetting vond plaats vanwege de enorme mariene rijkdom die de oude bewoners verzamelden. In die zin zijn de culturele en historische overblijfselen ervan uitgebreid.



De stad Pisco, een Quechua-naam die ´´vogel´´ betekent, werd gesticht in 1640, in de buurt van de inheemse vindplaats met dezelfde naam. Het was een oude zetel die verband hield met de winning van guano van de eilanden, zeer gewaardeerd als meststof in het pre-Spaanse Peru.



Pisco leed aan een zware aardbeving in 1680, samen met de aanval van de piraten Clerck en David. Toen verplaatste onderkoning Melchor Antonio Portocarrero Lazo de la Vega (1689-1705, tijdens het bewind van Carlos II van Spanje, 1665-1700, vanuit het Huis van Oostenrijk) de stad naar zijn huidige plaats en vestigde het opnieuw als Onze Lieve Vrouw van Concord van Pisco. Met de oprichting van de onderkoninkrijk Peru, diende de haven van Pisco als vertrekpunt voor kwikzilver uit Huancavelica en voor de pisco geproduceerd in de nabijgelegen valleien.



In 1820 landde José de San Martín op een nabijgelegen strand (Paracas) in de haven van Pisco (vandaag verwoest door de aardbeving van 15 augustus 2007). In de stad valt het huis op waar de bevrijder de eerste vlag van Peru creëerde.



In 1832 werd het omgedoopt tot Villa de la Independencia, ter ere van de onafhankelijkheid van Peru, maar toen het in 1898 tot stad werd verklaard, kreeg het zijn oude naam van Quechua-oorsprong terug.



Momenteel onderscheiden zowel de haven als de landbouw en de wijn- en pisco-industrie zich sinds de eerste jaren van de koloniale periode. Deze Peruaanse stad komt voor op de eerste bekende kaarten van de 16e eeuw.



Op 15 augustus 2007 werd de stad om 18.40 uur geschud door een sterke aardbeving van 8,0 graden op de schaal van Richter die 70% van de stad in puin achterliet, waarbij 519 mensen stierven, 42 verdwenen en 16.000 huizen werden vernietigd volgens cijfers van het INDECI (Nationaal Instituut voor Civiele Bescherming). Een stadsreconstructieproject is gepland ten zuidoosten van de huidige locatie, inclusief de bouw van een luchthaven en zal naar verwachting plaatsvinden in de komende 20 jaar.







Pisco is een stad in zuid-centraal Peru, de hoofdstad van de provincie Pisco (departement Ica), 290 km ten zuidoosten van Lima aan de oevers van de Peruaanse Zee, ten zuiden van de monding van de rivier de Pisco.



De stad omvat zowel de stad, bekend als Pisco pueblo als de haven en de promenade, bekend als ´´Pisco playa´´. Het heeft momenteel industriële katoenegreneringsactiviteiten en enkele andere industrieën die verband houden met vismeel en visolie, textiel, chocolaatjes, guano van de eilanden, enz.







Toeristische bestemmingen in Pisco



Paracas



De nabijheid van het Paracas National Reserve maakt de stad Pisco een startpunt voor expedities naar zowel het reservaat als de kustlijn, waarin de Ballestas-eilanden opvallen.



Tambo Colorado



Het is mogelijk om de archeologische overblijfselen van Tambo Colorado te bezoeken, een goed bewaard gebleven Inca stedelijk centrum, dat op een half uur van de stad Pisco aan de weg naar Ayacucho of ´´Vía de Los Libertadores´´ ligt.



Ballestas-eilanden



De Ballestas-eilanden zijn een toevluchtsoord voor zeeleeuwen en verschillende vogels. Het circuit naar de plaats wordt gedaan in boten, waardoor deze soorten veilig in hun omgeving kunnen worden gewaardeerd.



Het was een Inca-nederzetting (1450) gelegen in de provincie Pisco, een vallei met dezelfde naam, op de rechteroever, in een hoek gevormd door de heuvels nabij de stad Humay. Het is een van de best bewaarde archeologische vindplaatsen in Peru, typisch Tahuantinsuyo in zijn omtrek en architectonisch ontwerp. Het presenteert de bijzonderheid van het gebouwd worden in Adobe, als een voorbeeld van de aanpassing van architecten en ingenieurs van Quechua aan de nieuwe kustomgeving die ze begonnen te veroveren.



Tambo Colorado, ook wel Pucallacta of Pucahuasi genoemd (van puca, rood in Quechua); Het is verdeeld in drie grote sectoren, noord, midden en zuid, gescheiden door de weg die van de bergen naar de kust loopt en een groot trapeziumvormig plein met een Ushno, een klein platform waar de Inca zelf de belangrijkste festiviteiten van Tahuantinsuyo leidde. .



Vanaf de top van deze kleine piramide kun je duidelijk een groot deel van de brede en vruchtbare vallei zien die zich uitstrekt naar de zee. De noordelijke sector is een groot gebouw gebouwd op de hellingen van een heuvel, met een enkele toegang, met muren en rechte hoeken; het is georganiseerd rond een grote patio, omgeven door ongeveer 30 omheiningen van 100 meter breed en 150 meter diep. Aan beide zijden werden kleinere gebouwen gebouwd. De muren zijn geschilderd in rood, geel en wit, versierd met nissen en trapeziumvormige openingen, evenals decoratieve friezen. Op sommige plaatsen kun je sporen vinden van huarango-houten palen die de rieten daken ondersteunden. De toegangsopeningen zijn trapeziumvormig, met ´´dubbele deurstijl´´, een ornament dat alleen wordt gebruikt in gebouwen van groot belang, zoals de Coricancha en Machu Picchu.



Deze site is gebouwd tijdens de oorlogen die de Inca's voerden tegen de naties van de kust, dat wil zeggen in het midden van de 15e eeuw, waarschijnlijk tijdens de regering van Pachacútec.



kathedraal



Paracas Candelabra Rotsformatie veroorzaakt door mariene erosie. De concave vorm van zijn structuur, die doet denken aan koepels van de kathedraal, gaf het zijn naam.



De kandelaar



Geoglief. De grote afmetingen en het ontwerp op het zand maken het mogelijk om een ​​relatie te onderscheiden met de lijnen en geogliefen van Nazca en Pampas de Jumana. De oorsprong ervan is nog steeds een mysterie (één theorie geeft aan dat het is gemaakt door José de San Martín, waarbij hij interpreteert dat het een symbool is van de vrijmetselarij en een andere dat het een signaal is voor zeevaarders).

---