---

Alejandro Bustillo maakte deel uit van een team van stedenbouwkundigen, gecoördineerd door de president van Nationale Parken, Dr. Exequiel Bustillo (de broer van Alejandro Bustillo). Deze groep, waartoe ook Ernesto Estrada en Miguel Ángel Cesari behoorden, was de promotor van onder meer het Civic Center, het Llao-Llao Hotel.



Aangezien de kenmerken van het project, gezien de omvang ervan, spraken over iets belangrijks en moeilijks op te lossen voor de gemeenschap van gelovigen, vanuit economisch oogpunt, bood de natie het geld aan voor de realisatie ervan.



In 1942 werd het domein van het land waar het zich bevond geregulariseerd en twee jaar later werd het voltooid met de betonnen constructie gemaakt door de General Construction Company onder leiding van de ingenieur Pedro Faukland, die optrad als voorman Don Esteban Capitanich. Het was toen de steenhouwers hun werk begonnen.



Toen werd Don José Lukman, Sloveens van geboorte, steenhouwer door erfenis, in zijn jeugd na vier jaar schoolsnijwerk in de Romeinse kelders van Aurisinia, aangesteld als voorman van het team. Hij had de leiding over een groep van ongeveer 20 mensen, waarvan slechts 6 het vak volledig kenden, de rest waren leerlingen. Hij was degene die de lijsten ontwierp en uithakte die het ensemble elegantie geven, en die met hamerslagen de meeste bogen en de kantsteen vormde.



Exequiel Bustillo promootte een Commissie van Dames, die onder voorzitterschap van mevrouw Isabel Nevares de Ortiz Basualdo - de zus van bisschop Jaime de Nevares - erin slaagde genoeg geld op te halen door middel van donaties om de glas-in-loodramen te laten maken. Het glas in lood is gemaakt door een Fransman genaamd Enrique A. Thomas, in Buenos Aires.



Om te bepalen welke afbeeldingen met de tempel zouden corresponderen, nam Dr. Exequiel Bustillo contact op met Monseigneur Essandi, waarbij hij de mogelijkheid suggereerde dat deze afbeeldingen regionale banden hadden, een deelname die de priester enthousiast accepteerde. En zo kwamen er een prachtig beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Nahuel Huapi - patroonheilige van de tempel - en lokale beelden tevoorschijn uit de werkplaats van Enrique Thomas. Op 4 juni 2004 arriveerde er een replica van een verloren gegane afbeelding uit Achao, het eiland Chiloé, Chili, die de eerste jezuïetennederzetting aan de oevers van de Nahuel Huapi vergezelde. Deze replica is gemaakt door de Chilote-beeldhouwer Milton Muñoz in een blok van duizendjarige lariks. Tegenwoordig bevindt dit beeld zich op het hoofdaltaar van de kathedraal en is het het huidige patroon van de stad. De gebrandschilderde ramen stellen ook de aboriginals voor, de jezuïet pater Nicolás Mascardi, Fray Francisco Menéndez, generaal Julio Argentino Roca, Ceferino Namuncurá, pater Milanesio - de eerste priester van de stad Bariloche - en zelfs de makers van de tempel: de architecten Alejandro Bustillo vertegenwoordigden de heilige Raphael - en Miguel Angel Césari de aartsengel Michaël.



De glas-in-loodramen zijn in 1947 geplaatst, waardoor het werk aan de buitenkant af is, de binnenkant nog ruw en een gladde cementvloer. Toch zorgden buren, waaronder Luis Fernández en Pablo Depellegrin, voor enkele banken. In de klokkentoren, zonder klokken, werd een beiaard met versterkers geïnstalleerd, die jarenlang de mensen van Bariloche vergezelde met zijn uitstekende klokkengeluid.





De kathedraal van San Carlos de Bariloche, ´´Nuestra Señora del Nahuel Huapi´´, is de belangrijkste katholieke tempel in de stad San Carlos de Bariloche, in Argentinië.



Het materiaal dat voor de constructie werd gebruikt, was de "witte steen". Het is merkwaardig om op te merken, uitgedrukt door sommige parochianen, hoe het effect dat door dit mineraal wordt gegenereerd, ons kan voeren naar een innerlijke wereld van gevoelige soberheid. Een indruk die wellicht verband houdt met de grotten van de eerste christenen, die in deze bouwmiddelen (steen) de middelen vonden om te bouwen.

---